Qovulmuş şeytandan Allaha sığınıram. Rəhman və Rəhim olan Allahın adı ilə.
Vaxtilə Rəbbi İbrahimi bir neçə sözlə sınağa çəkmişdi. O da onları tamamilə yerinə yetirdi. Allah dedi: “Mən səni insanlara imam (dini rəhbər) təyin edəcəyəm!” (İbrahim:) “Nəslimdən də (dini rəhbərlər təyin et)!” - dedi. Allah: “Zalımlar Mənim əhdimə nail ola bilməzlər”, - buyurdu.
(Bəqərə surəsi, 124)
Vaxtilə evi (Kəbəni) insanlar üçün savab qazanma və əmin-amanlıq yeri etmişdik. Siz də İbrahimin dayandığı yeri (özünüz üçün) namazgah edin! İbrahimə və İsmailə: “Evimi (Kəbəni) təvaf edən, özünü ibadətə həsr edən (etikafda olan), rüku və səcdə edənlər üçün təmizləyin!” – deyə əmr etmişdik.
(Bəqərə surəsi, 125)
O zaman İbrahim demişdi: “Ey Rəbbim, buranı təhlükəsiz bir şəhər et! Əhalisindən Allaha və axirət gününə inananlara (hər növ) məhsullardan ruzi ver!” Allah dedi: “İnkar edənləri (dünya nemətlərindən) bir qədər faydalandırar, sonra da cəhənnəm əzabına düçar edərəm. Ora nə pis dönüş yeridir!”
(Bəqərə surəsi, 126)
Bir zaman İbrahim və İsmail evin (Kəbənin) bünövrəsini ucaldırdılar (və belə dua edirdilər:) “Ey Rəbbimiz, bizdən (bunu) qəbul et! Şübhəsiz ki, Sən hər şeyi eşidənsən, bilənsən!
(Bəqərə surəsi, 127)
Ey Rəbbimiz! Bizi Sənə təslim olanlardan et və nəslimizdən də Sənə təslim olan bir ümmət çıxart! Bizə (həcc üçün) ibadət qaydalarını göstər və tövbəmizi qəbul et! Həqiqətən, Sən tövbələri qəbul edənsən, mərhəmətlisən.
(Bəqərə surəsi, 128)
Özünü səfehliyə qoyanlardan başqa kim İbrahimin dinindən üz çevirər? Həqiqətən, Biz onu dünyada (elçi) seçdik. Şübhəsiz, o, axirətdə də əməlisalehlərdən olacaqdır.
(Bəqərə surəsi, 130)
İbrahim və Yaqub da: “Ey övladlarım, həqiqətən, Allah sizin üçün bu dini seçmişdir. Ona görə də ancaq müsəlman olaraq can verin!” – deyərək bunu öz övladlarına vəsiyyət etdilər.
(Bəqərə surəsi, 132)
İbrahim bunu övladlarına vəsiyyət etdi və Yaqub da belə bir vəsiyyət edərək dedi: “Övladlarım, şübhəsiz ki, Allah sizin üçün bu dini seçdi, siz ancaq müsəlman olaraq can verin.”
(Bəqərə surəsi, 133)
Onlar: “Doğru yolda olmaq üçün yəhudi və ya xaçpərəst olun!” - dedilər. De: “Əksinə, biz hənif olan (Allaha şərik qoşmayan) İbrahimin dinindəyik. O, Allaha şərik qoşanlardan deyildi”.
(Bəqərə surəsi, 135)
Belə deyin: “Allaha və bizə nazil olana (Qurana), İbrahimə, İsmailə, İshaqa, Yaquba və onun övladlarına göndərilənlərə, Musaya və İsaya verilənlərə, Rəbbi tərəfindən elçilərə verilənlərə iman etmişik. Onlardan heç biri arasında fərq qoymuruq və biz Ona (Allaha) təslim olanlarıq!”
(Bəqərə surəsi, 136)
Yoxsa İbrahim, İsmail, İshaq, Yaqub və onun övladlarının yəhudi, yaxud xaçpərəst olduqlarınımı deyirsiniz? De ki: “Siz daha yaxşı bilirsiniz, yoxsa Allah? Allah tərəfindən bildirilən bu şahidliyi (dəlili) gizlədən kimsədən daha zalım kim ola bilər? Allah gördüyünüz işlərdən xəbərsiz deyildir”.
(Bəqərə surəsi, 140)
Allah İbrahimə hökmranlıq verdiyinə görə Rəbbi barəsində onunla (İbrahimlə) mübahisə edən şəxsi (Nəmrudu) görmədinmi? O zaman İbrahim demişdi: “Mənim Rəbbim dirildir və öldürür”. O da: “Mən də dirildir və öldürürəm”, – demişdi. İbrahim: “Şübhəsiz ki, Allah Günəşi şərqdən gətirir. Sən də onu qərbdən gətir!” – demiş, həmin vaxt o inkar edən donub qalmışdı. Allah zalım qövmü doğru yola yönəltməz!
(Bəqərə surəsi, 258)
Həqiqətən, Allah Adəmi, Nuhu və İbrahim ilə İmran ailəsini aləmlərə (insanlara) üstün etdi.
(Ali İmran surəsi, 33)
Onlar, biri digərindən (törəmiş) bir nəsil olaraq gəlmişdilər. Allah eşidəndir, biləndir.
(Ali İmran surəsi, 34)
Ey kitab əhli, nə üçün İbrahim barəsində mübahisə edirsiniz? Halbuki Tövrat və İncil ondan sonra nazil edilmişdir. Siz heç düşünmürsünüzmü?
(Ali İmran surəsi, 65)
İbrahim nə yəhudi, nə də xristian idi. O, ancaq hənif (Allahın birliyini tanıyan) bir müsəlman idi və (Allaha) şərik qoşanlardan deyildi.
(Ali İmran surəsi, 67)
Şübhəsiz ki, insanların İbrahimə ən yaxın olanı, onun ardınca gedənlər, bu elçi və (ona) iman edənlərdir. Allah möminlərin dostudur.
(Ali İmran surəsi, 68)
De: “Allaha, bizə nazil olana, İbrahimə, İsmailə, İshaqa, Yaquba və onun övladlarına nazil edilənə iman etdik. Rəbbi tərəfindən Musaya, İsaya və (digər) elçilərə verilənlərə də (iman etdik). Onların heç biri arasında fərq qoymur və Biz Ona (Allaha) təslim oluruq!”
(Ali İmran surəsi, 84)
De: “Allah doğru demişdir. Ona görə də, hənif (Allahın birliyini tanıyan) olan İbrahimin dininə tabe olun! O, müşriklərdən deyildi”.
(Ali İmran surəsi, 95)
Orada açıq-aydın nişanələr və İbrahimin məqamı vardır. Kim ora daxil olarsa, əmin-amanlıqda olar. Ora getməyə gücü çatanların o evə həcc ziyarəti etməsi, insanların Allah qarşısındakı borcudur. Kim (bu borcu) inkar edərsə, (bilsin ki,) həqiqətən, Allah aləmlərə (insanlara) möhtac deyildir.
(Ali İmran surəsi, 97)
Yoxsa onlar Allahın Öz lütfündən bəxş etdiyi şeylərə görə insanlara həsədmi aparırlar? Halbuki, Biz İbrahim ailəsinə kitab və hikmət vermiş, onlara böyük bir hökmranlıq bəxş etmişdik.
(Nisa surəsi, 54)
Biz Nuha və ondan sonrakı elçilərə vəhy etdiyimiz kimi sənə də vəhy etdik. İbrahimə, İsmailə, İshaqa, Yaquba və onun övladlarına, İsaya, Əyyuba, Yunisə, Haruna və Süleymana da vəhy etdik. Davuda da Zəburu verdik.
(Nisa surəsi, 163)
Bir vaxt İbrahim atası Azərə demişdi: “Sən bütləri ilah kimimi görürsən? Həqiqətən, mən səni və sənin qövmünü açıq-aydın bir zəlalət içində görürəm”.
(Ənam surəsi, 74)
Beləcə, yəqinliklə iman edənlərdən olması üçün İbrahimə göylərin və yerin hökmranlığını (əzəmətini) göstərdik.
(Ənam surəsi, 75)
Gecənin qaranlığı onu bürüdüyü zaman o, bir ulduz gördü və dedi: “Bu mənim Rəbbimdir!” Ancaq (ulduz) batdığı zaman: “Mən batanları sevmirəm”. – dedi.
(Ənam surəsi, 76)
Ay doğarkən onu görən zaman belə dedi: “Bu mənim Rəbbimdir!” O batdığı zaman isə: “Şübhəsiz, əgər Rəbbim məni doğru yola yönəltməsəydi, zəlalətə düşən qövmdən olardım”, - dedi.
(Ənam surəsi, 77)
Günəşi doğarkən görən zaman isə: “Bu mənim Rəbbimdir. Bu daha böyükdür”, - dedi. Ancaq o da batdığı zaman belə dedi: “Ey qövmüm, mən həqiqətən, sizin (Allaha) şərik qoşduğunuz şeylərdən uzağam.
(Ənam surəsi, 78)
Mən hənif olaraq üzümü göyləri və yeri yaradan Allaha çevirdim. Mən Allaha şərik qoşanlardan deyiləm!”
(Ənam surəsi, 79)
Qövmü onunla mübahisəyə girişdi. (İbrahim) dedi: “Allah mənə doğru yolu göstərmişkən siz Allah barəsində mənimlə mübahisəmi edirsiniz? Rəbbimin hər hansı bir şeyi diləməsi istisna olmaqla, mən Ona şərik qoşduqlarınızdan (bütlərdən) qorxmuram. Rəbbimin elmi hər şeyi əhatə edir. Hələ də düşünüb ibrət almırsınızmı?
(Ənam surəsi, 80)
Siz (Allahın) heç bir dəlil nazil etmədiyi şeyləri (bütləri) Allaha şərik qoşmaqdan qorxmazkən, nə üçün sizin şərk qoşduqlarınızdan qorxum?! Əgər bilirsinizsə, (deyin görək, bu) iki qrupdan hansı əmin-amanlıqda olmağa daha layiqdir?
(Ənam surəsi, 81)
Bu, öz qövmünə qarşı İbrahimə verdiyimiz dəlilimizdir. Biz dilədiyimiz kimsənin dərəcələrini yüksəldərik. Şübhəsiz ki, sənin Rəbbin hikmət sahibidir, hər şeyi biləndir.
(Ənam surəsi, 83)
Biz ona İshaqı və (İshaqın oğlu) Yaqubu bəxş etdik. Onların hər birini doğru yola yönəltdik. Daha əvvəl Nuhu və onun nəslindən olan Davudu, Süleymanı, Əyyubu, Yusifi, Musanı və Harunu da doğru yola yönəltmişdik. Biz yaxşı əməl sahiblərini belə mükafatlandırırıq.
(Ənam surəsi, 84)
De: “Həqiqətən, Rəbbim məni doğru yola, İbrahimin hənif (Allahın təkliyini qəbul edən) dininə yönəltdi! O, müşriklərdən deyildi”.
(Ənam surəsi, 161)
Onlara, özlərindən əvvəlkilərin – Nuh, Ad və Səmud qövmünün, İbrahim qövmünün, Mədyən xalqının və alt-üst olmuş şəhərlərin xəbəri gəlmədimi?! Elçiləri onlara açıq-aşkar möcüzələr gətirmişdilər. Allah onlara zülm edəsi deyildi, lakin onlar özlərinə zülm edirdilər.
(Tövbə surəsi, 70)
İbrahimin öz atası üçün bağışlanma diləməsi isə, yalnız ona söz verdiyi üçün idi. Atasının Allaha düşmən olduğu ona bəlli olduqdan sonra ondan uzaqlaşdı. Həqiqətən, İbrahim yalvarıb-yaxararaq Allaha çox dua edən və səbirli bir insan idi.
(Tövbə surəsi, 114)
Elçilərimiz (mələklər) İbrahimə müjdə gətirib: “Salam!” - demişdilər. O da: “Salam!” - demiş və çox keçmədən (onlar üçün) qızardılmış bir buzov gətirmişdi.
(Hud surəsi, 69)
İbrahim onların əllərinin yeməyə uzanmadığını gördüyü zaman onlardan xoşu gəlmədi və onlara görə canına qorxu düşdü. Onlar: “Qorxma (biz mələyik)! Lut qövmünə göndərilmişik”, - dedilər.
(Hud surəsi, 70)
(İbrahimin) zövcəsi də orada idi və (bunu eşidəndə) güldü. Beləcə, onu (zövcəsi Saranı) İshaqla, İshaqın ardınca da Yaqubla müjdələdik.
(Hud surəsi, 71)
(Sara) dedi: “Vay halıma! Mən qoca bir qarı, bu ərim də yaşlı bir kişi ikən övladım ola bilərmi?! Həqiqətən, bu çox qəribədir!”
(Hud surəsi, 72)
(Mələklər) dedilər: “Sən Allahın işinə təəccüblənirsən? Ey ev əhli, Allahın mərhəməti və bərəkəti sizinlə olsun! Şübhəsiz ki, Allah tərifə və şükür edilməyə layiqdir, çox comərddir”.
(Hud surəsi, 73)
İbrahimin qorxusu keçib ona (İshaqın doğulacağı haqqında) müjdə gəldikdən sonra o, Lut qövmü barəsində Bizimlə (elçilərimizlə) mübahisə etməyə başladı.
(Hud surəsi, 74)
Həqiqətən, İbrahim yumşaq ürəkli, Allaha çox yalvaran və özünü Ona həsr edən bir kəs idi.
(Hud surəsi, 75)
(Mələklər dedilər:) “Ey İbrahim, bundan (mübahisə etməkdən) əl çək! Həqiqətən, artıq Rəbbinin əmri gəlmişdir. Şübhəsiz, onlara dəfedilməz bir əzab gəlir.
(Hud surəsi, 76)
Beləcə, Rəbbin səni seçəcək və sənə yuxuların yozumunu öyrədəcəkdir. Daha əvvəl ataların İbrahimə və İshaqa (elçilik) nemətini bəxş etdiyi kimi, sənə və Yaqub nəslinə də bəxş edəcəkdir. Şübhəsiz ki, Rəbbin hər şeyi biləndir, hikmət sahibidir”.
(Yusif surəsi, 6)
Mən atalarım İbrahim, İshaq və Yaqubun dininə tabe olmuşam. Hər hansı bir şeyi Allaha şərik qoşmaq bizə yaraşmaz. Bu, Allahın bizə və insanlara olan lütfündəndir. Lakin insanların çoxu (Allaha) şükür etməz.
(Yusif surəsi, 38)
Bir zaman İbrahim demişdi: “Ey Rəbbim! Bu şəhəri (Məkkəni) təhlükəsiz bir yer et! Məni və övladlarımı da bütlərə ibadət etməkdən uzaq tut!
(İbrahim surəsi, 35)
Ey Rəbbim! Həqiqətən, (bütlər) insanlardan bir çoxunu azdırdı. Ona görə də kim mənə tabe olarsa, şübhəsiz ki, o məndəndir. Kim mənə qarşı çıxarsa, əlbəttə, Sən bağışlayansan, rəhmlisən!
(İbrahim surəsi, 36)
Ey Rəbbimiz! Həqiqətən, mən nəslimdən bəzilərini Sənin müqəddəs evinin yanında, əkin bitməyən bir vadidə məskunlaşdırdım. Ey Rəbbimiz! Namazı qılsınlar deyə (bunu etdim). Sən də insanlardan bir qisminin qəlbini onlara meyil etdir və onlara meyvələrdən ruzi ver ki, bəlkə, onlar şükür edələr.
(İbrahim surəsi, 37)
Ey Rəbbimiz! Şübhəsiz ki, Sən bizim gizlətdiklərimizi də, aşkar etdiklərimizi də bilirsən. Nə yerdə, nə də göydə heç bir şey Allahdan gizli qalmaz.
(İbrahim surəsi, 38)
Qoca yaşımda mənə İsmaili və İshaqı lütf edən Allaha həmd olsun! Həqiqətən, Rəbbim duaları eşidəndir.
(İbrahim surəsi, 39)
Ey Rəbbim, məni və nəslimdən gələnləri namaz qılanlardan et! Ey Rəbbimiz, duamı qəbul et!
(İbrahim surəsi, 40)
Ey Rəbbimiz, haqq-hesab günü məni, ata-anamı və möminləri bağışla!”
(İbrahim surəsi, 41)
Onlara İbrahimin qonaqları haqqında da xəbər ver!
(Hicr surəsi, 51)
Bir zaman (mələklər) onun hüzuruna daxil olub: “Salam!” - dedilər. (İbrahim isə:) “Biz, həqiqətən, sizdən qorxuruq!” - dedi.
(Hicr surəsi, 52)
Onlar dedilər: “Qorxma! Biz səni çox bilikli bir oğlan uşağı ilə müjdələyirik!”
(Hicr surəsi, 53)
(İbrahim:) “Mən qocalmışkən mənə müjdəmi verirsiniz? Nə (qəribə bir şey) ilə müjdə verirsiniz?” - dedi.
(Hicr surəsi, 54)
(Mələklər) dedilər: “Biz sənə haqq ilə müjdə veririk. Ona görə də əsla ümidsizliyə qapılanlardan olma!”
(Hicr surəsi, 55)
(İbrahim) dedi: “Haqq yoldan azanlardan başqa kim Rəbbinin mərhəmətindən ümidini kəsər?!”
(Hicr surəsi, 56)
Onlar dedilər: “Şübhəsiz ki, biz günahkar bir qövmə (əzab vermək üçün) göndərilmişik.
(Hicr surəsi, 58)
Ancaq Lutun ailəsi istisnadır. Biz, əlbəttə, onların hamısını xilas edəcəyik.
(Hicr surəsi, 59)
(Lutun) zövcəsindən başqa! Biz onun geridə qalanlardan (əzaba düçar olanlardan) olmasına qərar verdik”.
(Hicr surəsi, 60)
Həqiqətən, İbrahim Allaha itaət edən və haqqa yönələn bir öndər idi. O, müşriklərdən də deyildi.
(Nəhl surəsi, 120)
O, Allahın nemətlərinə şükür edən idi. Allah onu seçmiş və doğru yola yönəltmişdi.
(Nəhl surəsi, 121)
Biz ona dünyada gözəl nemətlər bəxş etdik. Şübhəsiz, o, axirətdə də salehlərdəndir.
(Nəhl surəsi, 122)
Sonra sənə: “Doğru yola yönələrək İbrahimin dininə tabe ol! O, müşriklərdən deyildi”, - deyə vəhy etdik.
(Nəhl surəsi, 123)
Kitabda İbrahimi də an! Həqiqətən, o, çox dürüst bir insan və elçi idi.
(Məryəm surəsi, 41)
Bir zaman o, atasına demişdi: “Atacan! Eşitməyən, görməyən və sənə heç bir fayda verə bilməyən şeylərə (bütlərə) nə üçün ibadət edirsən?
(Məryəm surəsi, 42)
Atacan! Həqiqətən, mənə, sənə gəlməyən bir elm gəlmişdir. Ona görə də mənə tabe ol ki, səni doğru yola aparım.
(Məryəm surəsi, 43)
Atacan, şeytana ibadət etmə! Şübhəsiz, şeytan Rəhmana (Allaha) üsyan etmişdir.
(Məryəm surəsi, 44)
Atacan! Rəhmandan sənə bir əzab toxunmasından və beləcə, şeytanın dostu olmağından qorxuram”.
(Məryəm surəsi, 45)
Atası dedi: “Ey İbrahim! Sən mənim ilahlarımdan üz çevirirsən? Əgər buna son qoymasan, səni mütləq daşqalaq edəcəyəm. Uzun müddət məndən uzaq dur!”
(Məryəm surəsi, 46)
İbrahim dedi: “Sənə salam olsun (salamat qal)! Rəbbimdən sənin üçün məğfirət diləyəcəyəm. Həqiqətən, O mənə qarşı çox lütfkardır.
(Məryəm surəsi, 47)
Mən sizdən də, Allahı qoyub sitayiş etdiklərinizdən də uzaqlaşıram və Rəbbimə ibadət edirəm. Ümid edirəm ki, Rəbbimə ibadət etməklə bədbəxt olmaram”.
(Məryəm surəsi, 48)
İbrahim onlardan və Allahı qoyub sitayiş etdiklərindən uzaqlaşdığı zaman Biz ona İshaqı və (onun oğlu) Yaqubu bəxş etdik. Onların hər ikisini də elçi etdik.
(Məryəm surəsi, 49)
Onlara Öz rəhmətimizdən bəxş etdik və dürüstlüklərini dillərə dastan etdik.
(Məryəm surəsi, 50)
Onlar Allahın nemət verdiyi elçilərdən, Adəmin nəslindən, Nuhla birlikdə (gəmidə) daşıdıqlarımızın nəslindən, İbrahim və İsrailin (Yaqubun) nəslindən və seçib haqq yola yönəltdiyimiz kimsələrdəndirlər. Onlara Rəhmanın (Allahın) ayələri oxunduğu zaman ağlayaraq səcdəyə qapanırdılar.
(Məryəm surəsi, 58)
Şübhəsiz ki, daha əvvəl İbrahimə də doğru yolu bəxş etmişdik. Biz onu yaxşı tanıyırdıq.
(Ənbiya surəsi, 51)
Vaxtilə o, atasına və qövmünə: “Sizin ibadət etdiyiniz bu heykəllər nədir?” - demişdi.
(Ənbiya surəsi, 52)
Onlar: “Biz atalarımızın onlara ibadət etdiklərini görmüşük”, - demişdilər.
(Ənbiya surəsi, 53)
İbrahim: “Həqiqətən, siz də, atalarınız da açıq-aydın bir zəlalət içindəsiniz!” - demişdi.
(Ənbiya surəsi, 54)
Onlar: “Bizə haqqı gətirmisən, yoxsa (bizimlə) oyun oynayırsan?” - demişdilər.
(Ənbiya surəsi, 55)
İbrahim isə belə demişdi: “Xeyr! Rəbbiniz, yaratdığı göylərin və yerin Rəbbidir. Mən də buna şahidlik edənlərdənəm.
(Ənbiya surəsi, 56)
Allaha and içirəm ki, siz dönüb getdikdən sonra bütlərinizə bir hiylə quracağam!”
(Ənbiya surəsi, 57)
Beləcə, (bütlərdən) böyük olanı istisna olmaqla, digərlərini parça-parça etdi ki, bəlkə, ona müraciət edələr.
(Ənbiya surəsi, 58)
Onlar belə dedilər: “İlahlarımıza bunu kim edib? Həqiqətən, o, zalımlardandır!”
(Ənbiya surəsi, 59)
(Bəziləri də:) “İbrahim deyilən bir gəncin onları ələ saldığını eşitmişdik”, - dedilər.
(Ənbiya surəsi, 60)
“Elə isə onu insanların hüzuruna gətirin ki, bəlkə, şahidlik edələr!” - dedilər.
(Ənbiya surəsi, 61)
(İbrahimi gətirdikdən sonra ona:) “Ey İbrahim! İlahlarımıza bunu sənmi etdin?” - dedilər.
(Ənbiya surəsi, 62)
İbrahim dedi: “Xeyr, bunu onların bu böyük olanı etmişdir. Əgər danışa bilirlərsə, özlərindən soruşun!”
(Ənbiya surəsi, 63)
Bu zaman onlar öz vicdanlarına səslənərək: “Həqiqətən, əsil zalımlar sizsiniz!” - dedilər.
(Ənbiya surəsi, 64)
Sonra öz inanclarına (küfrlərinə) qayıtdılar (və belə dedilər:) “Sən də yaxşı bilirsən ki, bunlar danışa bilmirlər”.
(Ənbiya surəsi, 65)
İbrahim dedi: “Elə isə, hələ də Allahı qoyub sizə nə bir xeyir, nə də bir zərər verə bilən şeylərəmi ibadət edirsiniz?
(Ənbiya surəsi, 66)
Vay sizə də, Allahı qoyub ibadət etdiklərinizə də! Siz hələ də dərk etmirsinizmi?”
(Ənbiya surəsi, 67)
Onlar: “Əgər nəsə edəcəksinizsə, onu (İbrahimi) yandırıb ilahlarınıza yardım edin!” - dedilər.
(Ənbiya surəsi, 68)
Biz: “Ey alov, İbrahimə qarşı sərin və zərərsiz ol!” - dedik.
(Ənbiya surəsi, 69)
Onlar İbrahimə hiylə qurmaq istədilər. Ancaq Biz onları daha çox ziyana düşmüş bir vəziyyətə saldıq.
(Ənbiya surəsi, 70)
Biz onu və Lutu xilas edib aləmlər üçün bərəkətləndirdiyimiz yerə çatdırdıq.
(Ənbiya surəsi, 71)
Biz İbrahimə İshaqı və bir də Yəqubu bəxş etdik. Hər birini saleh kimsələr etdik.
(Ənbiya surəsi, 72)
Biz onları əmrimizlə (insanlara) doğru yolu göstərən öndərlər etdik və onlara xeyirli işlər görməyi, namaz qılmağı və zəkat verməyi vəhy etdik. Onlar Bizə ibadət edən kimsələr idilər.
(Ənbiya surəsi, 73)
Bir zaman İbrahim üçün Evin (Kəbənin) yerini hazırlamışdıq (və belə demişdik): “Heç bir şeyi Mənə şərik qoşma! Təvaf edən, qiyamda duran, rüku edən və səcdəyə qapanan kimsələr üçün Mənim evimi təmiz saxla!”
(Həcc surəsi, 26)
İnsanlar arasında həcci elan et ki, istər piyada, istərsə də hər cür uzaq yoldan dəvə üstündə sənə gəlsinlər.
(Həcc surəsi, 27)
(Ey elçi!) Əgər səni yalanlayırlarsa, (bil ki,) onlardan əvvəl Nuh, Ad və Səmud qövmləri də (elçilərini) yalanlamışdılar.
(Həcc surəsi, 42)
İbrahim və Lutun qövmü də (elçilərini yalanlamışdılar).
(Həcc surəsi, 43)
Allah yolunda layiqincə cihad edin! O sizi seçdi və atanız İbrahimin dinindəki kimi, din barəsində sizə də heç bir çətinlik vermədi. Elçinin sizə şahid olması, sizin də insanlara şahid olmağınız üçün O, həm daha əvvəl (gələn kitablarda), həm də bunda (Quranda) sizi “müsəlmanlar” adlandırdı. Elə isə namazı qılın, zəkatı verin və Allaha sarılın (güvənin)! O, sizin mövlanızdır (himayədarınızdır). O nə gözəl mövla və nə gözəl yardımçıdır!
(Həcc surəsi, 78)
(Ey elçi!) Onlara İbrahimin hekayəsini də danış!
(Şuəra surəsi, 69)
Bir zamanlar o, atasına və qövmünə: “Siz nəyə ibadət edirsiniz?” - demişdi.
(Şuəra surəsi, 70)
Onlar da: “Biz bütlərə ibadət edir və (gün boyu) onlara sitayiş etməyə davam edirik!” - demişdilər.
(Şuəra surəsi, 71)
O demişdi: “Dua etdiyiniz zaman onlar sizi eşidirlərmi?
(Şuəra surəsi, 72)
Yaxud sizə xeyir və ya zərər verə bilirlərmi?”
(Şuəra surəsi, 73)
Onlar: “Xeyr, ancaq atalarımızın belə etdiyini görmüşük!” - demişdilər.
(Şuəra surəsi, 74)
İbrahim demişdi: “Elə isə, heç düşündünüzmü nəyə ibadət edirsiniz -
(Şuəra surəsi, 75)
Xəstələndiyim zaman O mənə şəfa verir.
(Şuəra surəsi, 80)
O məni öldürəcək, sonra da dirildəcəkdir.
(Şuəra surəsi, 81)
Onun axirət günü xətalarımı bağışlayacağını ümid edirəm.
(Şuəra surəsi, 82)
Ey Rəbbim, mənə hökm (elm) ver və məni salehlərin arasına daxil et!
(Şuəra surəsi, 83)
Mənə, gələcək nəsillər tərəfindən xeyirlə yad edilməyi qismət et!
(Şuəra surəsi, 84)
Məni Nəim cənnətinin varislərindən et!
(Şuəra surəsi, 85)
Atamı da bağışla! Həqiqətən, o, haqq yoldan azanlardandır.
(Şuəra surəsi, 86)
İnsanların dirildiləcəkləri gün məni rüsvay etmə!”
(Şuəra surəsi, 87)
O gün nə mal-mülk, nə də övladlar fayda verər.
(Şuəra surəsi, 88)
Ancaq təmiz bir qəlblə Allahın hüzuruna gələn kimsə bundan istisnadır!
(Şuəra surəsi, 89)
İbrahimi də (yad et)! Bir zaman o öz qövmünə belə demişdi: “Allaha ibadət edin və Ondan qorxun! Əgər (həqiqəti) bilsəydiniz, bunun sizin üçün daha xeyirli olduğunu anlayardınız.
(Ənkəbut surəsi, 16)
Əgər (sizə gələn haqqı) yalanlasanız, bilin ki, sizdən əvvəlki ümmətlər də (özlərinə gələn haqqı) yalanlamışdılar. Elçinin vəzifəsi yalnız açıq-aydın təbliğ etməkdir.
(Ənkəbut surəsi, 18)
İbrahimin qövmünün cavabı isə: “Onu öldürün və ya yandırın!” - demələri oldu. Lakin Allah onu oddan xilas etdi. Həqiqətən, bunda iman edənlər üçün ibrətlər vardır.
(Ənkəbut surəsi, 24)
İbrahim dedi: “Siz yalnız dünya həyatında aranızdakı sevgi (dostluq) uğuruna Allahı qoyub bütləri ilah qəbul etdiniz. Sonra qiyamət günü bir-birinizi inkar edəcək və bir-birinizə lənət oxuyacaqsınız. Sizin sığınacağınız yer cəhənnəmdir və sizin heç bir yardımçınız olmayacaqdır”.
(Ənkəbut surəsi, 25)
Lut da ona iman etdi və: “Şübhəsiz, mən Rəbbimə (Onun əmr etdiyi yerə) hicrət edirəm. Həqiqətən, O, yenilməz qüvvət və hikmət sahibidir!” – dedi.
(Ənkəbut surəsi, 26)
Biz ona (İbrahimə) İshaqı və Yaqubu bəxş etdik. Onun nəslindən gələnlərə də elçilik və Kitab verdik. Dünyada ona mükafatını verdik. Şübhəsiz, o, axirətdə də salehlərdəndir.
(Ənkəbut surəsi, 27)
Elçilərimiz İbrahimə (iki oğlu olacağına dair) müjdə gətirdikləri zaman: “Şübhəsiz, biz bu məmləkətin xalqını məhv edəcəyik. Çünki oranın xalqı zalımdır”, - dedilər.
(Ənkəbut surəsi, 31)
İbrahim: “Axı Lut da oradadır”, - dedi. Onlar: “Biz orada kimlərin olduğunu çox yaxşı bilirik. Arvadı istisna olmaqla, onu və ailəsini, əlbəttə, xilas edəcəyik. Arvadı (əzab içində) qalanlardan olacaq”. - dedilər.
(Ənkəbut surəsi, 32)
Bir zaman elçilərdən əhd almışdıq; səndən, Nuhdan, İbrahimdən, Musadan və Məryəm oğlu İsadan. Biz onlardan möhkəm bir əhd almışdıq.
(Əhzab surəsi, 7)
Şübhəsiz, İbrahim də onun davamçılarından idi.
(Saffat surəsi, 83)
Bir zaman o, Rəbbinin hüzuruna təmiz bir qəlblə gəlmişdi.
(Saffat surəsi, 84)
O, atasına və qövmünə belə demişdi: “Siz nəyə ibadət edirsiniz?
(Saffat surəsi, 85)
Allahdan başqa uydurma ilahlarmı istəyirsiniz?!
(Saffat surəsi, 86)
Aləmlərin Rəbbi barəsində fikriniz nədir?”
(Saffat surəsi, 87)
Bu vaxt İbrahim ulduzlara nəzər etdi.
(Saffat surəsi, 88)
Sonra da: “Mən xəstəyəm!” - dedi.
(Saffat surəsi, 89)
Buna görə də onlar İbrahimdən üz çevirib getdilər.
(Saffat surəsi, 90)
(İbrahim də) xəlvətcə onların ilahlarının (bütlərinin) yanına gedib belə dedi: “Yemirsiniz?
(Saffat surəsi, 91)
Sonra bütlərin yanına gəlib sağ əli ilə onları qırıb tökdü.
(Saffat surəsi, 93)
(Bütpərəstlər) qaçaraq onun yanına gəldilər.
(Saffat surəsi, 94)
İbrahim belə dedi: “Yonub düzəltdiyiniz şeylərəmi ibadət edirsiniz?
(Saffat surəsi, 95)
Halbuki sizi də, sizin düzəltdiklərinizi də Allah yaratmışdır”.
(Saffat surəsi, 96)
Onlar: “Onun üçün bir bina tikin və onu (oradakı) odun içinə atın!” - dedilər.
(Saffat surəsi, 97)
(Bütpərəstlər) ona hiylə qurmaq istədilər, lakin Biz onları ən səfil kimsələrə çevirdik.
(Saffat surəsi, 98)
İbrahim dedi: “Şübhəsiz ki, mən Rəbbimə gedirəm. O mənə doğru yolu göstərəcəkdir.
(Saffat surəsi, 99)
Ey Rəbbim, mənə salehlərdən olan bir övlad ver!”
(Saffat surəsi, 100)
Biz də onu həlim xasiyyətli bir oğlan uşağı ilə müjdələdik.
(Saffat surəsi, 101)
Uşaq onunla gəzəsi yaşa çatdıqda İbrahim: “Ey oğlum! Mən yuxuda qurban kəsdiyimi görürəm. Sən bu barədə nə fikirləşirsən?” - dedi. Uşaq: “Atacan, sənə əmr olunanı et!”, - dedi.
(Saffat surəsi, 102)
Hər ikisi təslim olduğu və İbrahim (qurbanlığı) üzüstə yatırdığı zaman
(Saffat surəsi, 103)
Biz ona belə səsləndik: “Ey İbrahim!
(Saffat surəsi, 104)
Yuxunu təsdiqlədin. Biz yaxşı əməl sahiblərini belə mükafatlandırırıq”.
(Saffat surəsi, 105)
Şübhəsiz ki, bu, açıq-aydın bir sınaqdır.
(Saffat surəsi, 106)
Biz (qurbanlığın) əvəzinə ona daha böyük bir qurbanlıq verdik.
(Saffat surəsi, 107)
Onun şan-şərəfini sonrakı nəsillər arasında saxladıq.
(Saffat surəsi, 108)
Biz yaxşı əməl sahiblərini belə mükafatlandırırıq.
(Saffat surəsi, 110)
Həqiqətən, o, mömin bəndələrimizdəndir.
(Saffat surəsi, 111)
Onu salehlərdən bir elçi olan İshaq ilə də müjdələdik.
(Saffat surəsi, 112)
Ona və İshaqa bərəkət verdik. Onların nəslindən yaxşı əməl sahibi də, açıq-aşkar özünə zülm edən də var.
(Saffat surəsi, 113)
(Ey elçi!) Qüvvətli və bəsirətli bəndələrimiz olan İbrahimi, İshaqı və Yaqubu da yad et!
(Sad surəsi, 45)
Şübhəsiz ki, Biz onları axirət yurdunu düşünən ixlaslı kimsələr etdik.
(Sad surəsi, 46)
Həqiqətən, onlar dərgahımızda seçilmiş ən xeyirli kimsələrdəndirlər.
(Sad surəsi, 47)
Nuha tövsiyə etdiyi, sənə vəhy etdiyi, İbrahimə, Musaya və İsaya da tövsiyə etdiyi “Dini təhrif etmədən qoruyub saxlayın və onda ayrılığa düşməyin!” sözünü Allah dində sizin üçün qanun olaraq təyin etdi. Müşrikləri dəvət etdiyin (din) onlara ağır gəldi. Allah istədiyini (elçi) seçər və Ona yönələni doğru yola yönəldər.
(Şura surəsi, 13)
Vaxtilə İbrahim atasına və qövmünə belə demişdi: “Mən sizin ibadət etdiklərinizdən uzağam!
(Zuxruf surəsi, 26)
Mən yalnız məni yaradana ibadət edirəm. Şübhəsiz ki, O məni doğru yola yönəldəcəkdir”.
(Zuxruf surəsi, 27)
(Ey elçi!) İbrahimin hörmətli qonaqlarının xəbəri sənə gəlib çatdımı?
(Zəriyət surəsi, 24)
Onlar İbrahimin hüzuruna daxil olub salam verdiklərində o da: “Salam! Siz yad adamlarsınız”, - dedi.
(Zəriyət surəsi, 25)
İbrahim dərhal ailəsinin yanına getdi və kök bir buzov (qızardıb) gətirdi.
(Zəriyət surəsi, 26)
Yeməyi onlara yaxınlaşdırıb: “Yemirsinizmi?” - dedi.
(Zəriyət surəsi, 27)
İbrahim (qonaqların yemədiklərini görüb) dərhal onlardan qorxuya düşdü. Onlar: “Qorxma!” - dedilər və onu çox bilikli bir oğlan uşağı (İshaq) ilə müjdələdilər.
(Zəriyət surəsi, 28)
Onun zövcəsi (Sara) qışqıraraq gəldi və əlini üzünə vuraraq: “Mən sonsuz bir qoca qarıyam!” - dedi.
(Zəriyət surəsi, 29)
Onlar: “Rəbbin belə buyurdu. Şübhəsiz ki, O, hikmət sahibidir, hər şeyi biləndir!” - dedilər.
(Zəriyət surəsi, 30)
İbrahim dedi: “Elə isə sizin (mənimlə) nə işiniz var ey elçilər?”
(Zəriyət surəsi, 31)
Onlar dedilər: “Biz günahkar bir qövmə göndərilmişik ki,
(Zəriyət surəsi, 32)
Onların üstünə gildən daşlar yağdıraq.
(Zəriyət surəsi, 33)
Bu daşlar həddi aşanlar üçün Rəbbinin dərgahında işarələnmişdir.
(Zəriyət surəsi, 34)
Oradakı möminləri də (oradan) çıxartdıq.
(Zəriyət surəsi, 35)
Orada bir evdən (bir ailədən) başqa müsəlman tapmadıq.
(Zəriyət surəsi, 36)
Bəs əhdə vəfalı olan İbrahimin (səhifələrində olanlar ona xəbər verilmədimi)?!
(Nəcm surəsi, 37)
Biz Nuhu və İbrahimi də elçi olaraq göndərdik. Onların nəslinə elçilik və kitab verdik. Onlardan doğru yolda olanlar da vardır, lakin əksəriyyəti fasiqlərdir.
(Hədid surəsi, 26)
İbrahim və onunla birlikdə olanlarda sizin üçün gözəl nümunə vardır. Bir zaman onlar öz qövmlərinə: “Biz sizdən və Allahdan başqa ibadət etdiklərinizdən uzağıq. Sizi (ibadət etdiklərinizi) inkar edirik. Görünür ki, siz Allahın bir olduğuna iman edənə qədər sizinlə bizim aramızda daimi bir düşmənçilik və nifrət olacaqdır”, - demişdilər. Ancaq İbrahimin atasına: “Əlbəttə, sənin bağışlanmağını diləyəcəyəm, lakin Allahdan sənə gələcək heç bir şeyi dəf edə bilmərəm”, - deməsi istisnadır. (O möminlər belə demişdilər:) “Ey Rəbbimiz! Biz Sənə təvəkkül etmişik, Sənə yönəlmişik. Axır dönüş Sənədir!
(Mumtəhənə surəsi, 4)
İbrahimin və Musanın səhifələrində.
(Əla surəsi, 19
)
